Zewnętrzny masaż serca
Przy napotkaniu nieprzytomnego człowieka natychmiast uważnie kontrolujemy, czy on oddycha. W tym celu zbliżamy ucho do ust poszkodowanego (w celu usłyszenia wydechu lub wyczucia ciepła powietrza wydechowego na policzku) i jednocześnie obserwujemy czy porusza się jego klatka piersiowa. W przypadku stwierdzenia, że poszkodowany nie oddycha natychmiast wzywamy pomoc medyczną dzwoniąc pod numer ratunkowy 112 oraz niezwłocznie rozpoczynamy zewnętrzny masaż serca. W tym celu klękamy z boku leżącej na wznak osoby nieprzytomnej i kładziemy nadgarstek jednej ręki na środku klatki piersiowej poszkodowanego (dolna połowa mostka), układamy nadgarstek drugiej dłoni na grzbiecie dłoni leżącej na klatce piersiowej, splatamy palce obu dłoni i upewniamy się, że nacisk nie będzie kierowany na żebra poszkodowanego. Utrzymujemy wyprostowane ramiona, nie uciskamy górnej części brzucha ani dolnego końca mostka. Ustawiamy ramiona prostopadle do klatki piersiowej poszkodowanego i uciskamy mostek 30 razy na głębokość 5 cm. Uciskamy mostek z częstotliwością co najmniej 100/min. Przy utrzymaniu tempa uciskania mostka pomocny może być rytm piosenki zespołu The Beatles – „Yellow Submarine”.

Sztuczne oddychanie

Po serii 30 uciśnięć mostka powinno nastąpić sztuczne oddychanie. Pierwszym warunkiem skuteczności sztucznego oddychania jest zapewnienie drożności dróg oddechowych poszkodowanego. W tym celu odchylamy jego głowę ku tyłowi i unosimy żuchwę (dolna szczęka). Następnie palcami ręki, która spoczywa na czole poszkodowanego (palec wskazujący i kciuk) zaciskamy nos i otwieramy jego usta a własne usta przykładamy szczelnie do ust poszkodowanego. W tej pozycji wdmuchujemy powietrze do płuc poszkodowanego w taki sposób, aby widoczne było unoszenie się jego klatki piersiowej. Następnie obracamy swoją głowę na bok aby nabrać świeżą porcję powietrza i powtarzamy procedurę. Po drugim oddechu ponownie wykonujemy zewnętrzny masaż serca. Obie czynności, tzn. zewnętrzny masaż serca i sztuczne oddychanie wykonujemy sekwencyjnie wg schematu 30/2, tzn.: 30 uciśnięć mostka/2 sztuczne oddechy, do czasu przybycia fachowej pomocy medycznej. Jeżeli twarz ratowanego jest ubrudzona krwią możemy ograniczyć się tylko do zewnętrznego masażu serca.

Jeżeli powyższa sytuacja ma miejsce w dużym skupisku ludzkim, np. na lotnisku, dworcu kolejowym czy w supermarkecie należy szybko, nie przerywając czynności ratunkowych (zewnętrzny masaż serca i sztuczne oddychanie), zorientować się (zapytać personel, świadków wydarzenia), czy jest w pobliżu urządzenie zwane defibrylatorem (Automatyczny Defibrylator Zewnętrzny, AED). Zastosowanie AED powoduje przepływ przez serce odpowiedniego prądu, co może spowodować przywrócenie właściwej pracy serca. Powinniśmy niezwłocznie wysłać kogoś ze świadków wydarzenia po to urządzenie. Po włączeniu urządzenia wykonujemy polecenia głosowe, które ono wydaje. 

Pozycja bezpieczna
Jeżeli poszkodowany jest nieprzytomny, ale stwierdziliśmy, że oddycha, musimy ułożyć go w tzw. pozycji bezpiecznej. W ułożeniu tym jama ustna jest najniżej położonym punktem ciała. Drogi oddechowe pozostają drożne, a pojawiająca się krew czy wymiociny będą wypływały z jamy ustnej na zewnątrz. Klękamy z boku leżącego na wznak poszkodowanego i upewniamy się, że obie jego nogi są wyprostowane. Bliższą nam rękę poszkodowanego układamy pod kątem prostym w stosunku do ciała i zginamy w łokciu tak, by dłoń ręki była skierowana do góry. Drugą rękę przekładamy w poprzek klatki piersiowej i przytrzymujemy stroną grzbietową dłoni przy bliższym nam policzku poszkodowanego. Drugą ręką chwytamy za dalszą kończynę dolna poszkodowanego tuż powyżej kolana i podciągamy ją ku górze, nie odrywając stopy od podłoża. Przytrzymując dłoń dociśniętą do policzka, pociągamy za dalszą kończynę dolną tak, by poszkodowany obrócił się na bok w naszym kierunku. Układamy kończynę, za którą przetaczaliśmy poszkodowanego w taki sposób, aby staw kolanowy i biodrowy były zgięte pod kątem prostym. Odginamy głowę poszkodowanego ku tyłowi, by upewnić się, że drogi oddechowe są drożne. Układamy rękę poszkodowanego pod policzkiem tak, by utrzymać głowę w odgięciu, twarzą zwróconą do podłoża celem umożliwienia wydostawania się treści płynnej z ust. Jeżeli poszkodowany musi być ułożony w tej pozycji dłużej, niż 30 min., po tym czasie odwracamy go na drugi bok, aby zwolnić ucisk na leżące niżej ramię.